ثبت برند در اتحادیه اقتصادی اوراسیا
در دنیای رقابتی امروز شرکت ها ناچارند جهت ادامه حیات و کسب موفقیت در محیط های در حال تغییر جهانی ، مزیتی رقابتی کسب کنند و یکی از راه های رسیدن به این مهم ، برند سازی در مقیاس جهانی است.
امروزه مرزهای کشورها به روی سایر ملل باز شده و مشتریان قدرت انتخاب بیشتری نسبت به گذشته دارند. شرکت ها همواره مقتضیان بازارهای جهانی را در راستای کسب رضایت مشتری و نیز جلب حداکثری سود در نظر دارند.
برند سازی بین المللی در بازارهای بین المللی دشواری های فراتر از برندسازی داخلی خواهد داشت؛ مهمترین علت این دشواری، وجود رقبای بیشتر و از کشورهای مختلف می باشد. بنابراین کوچکترین ضعفی، با فرصت طلبی رقبای جهانی روبرو خواهد شد.
در حال حاضر محصولات ایرانی (بجز برخی) ، شرایط برندسازی مناسبی ندارند. تنها محصولاتی که منشا ایرانی دارند ، مانند پسته و زعفران جایگاه خود را تا حدودی حفظ کرده اند اما آن ها هم برند “ تولید ایران ” را یدک می کشند و نه برند یک محصول از یک شرکت.
بسیاری از تولیدکنندگان ایرانی توانایی ورود به بازارهای جهانی را دارند اما نقطه ضعف اصلی آن ها نداشتن یک برنامه حرفه ای برندسازی می باشد.
با مقداری هزینه برای برندسازی می توان از منفعتی بلندمدت بهره مند شد. به همین دلیل است که خیلی از صاحبنظران به آن هزینه نمی گویند و آن را ابزار کسب منفعت می دانند.
تولیدکنندگان ایرانی، از طریق همکاری با شرکت هایی که به طور حرفه ای در زمینه برندسازی خصوصا برند سازی بین المللی فعالیت دارند، می توانند برای محصولات خود در بازارهای جهانی جایگاه مناسبی بیابند و چرخه صادراتی پویایی را به زنجیره ارزش های شرکت خود بیافزایند.
برندینگ شامل مباحث و مفاهیم مختلفی همچون : جایگاه یابی و جایگاه سازی برند ، نامگذاری برند ، انتخاب رنگ و طراحی شخصیت بصری برند( لوگو، آرم و…)، توسعه برند ، ارزش برند و… میباشد. به طور کلی برندینگ یا برندسازی ، فرآیندی است که در طی آن به جایگاه احساسی و عاطفی یک محصول یا خدمت افزوده میگردد ، بدین وسیله ارزش آن برای مشتریان و سایر ذی نفعان افزایش مییابد. در تعریفی دیگر، برندسازی یا برندینگ حاصل پیامها و گزارشهای رسانه هاست. هر قدر تعداد این پیامها بیشتر و محتوای آنها مطلوب تر باشد ، نام تجاری قوی تر خواهد شد. فرآیند ساخت، مقایسه، سنجش و مدیریت کیفیت برند را مدیریت برند می نامند.